Gouden Piramide 2012

Frits van Dongen, Rijksbouwmeester, voorzitter

Michiel Schaap is programmamanager bij Amvest, een ontwikkelende belegger. Na zijn studie aan de HTS werkte hij onder meer bij NS Vastgoed en IBC Vastgoed. In 2000 stapte Schaap over naar Amvest, waar hij zich toelegde op projectontwikkeling in en rond Amsterdam. In die hoedanigheid was hij intensief betrokken bij de ontwikkeling van IJburg, onder meer als directeur van het consortium Waterstad. Schaaps aanstelling als programmamanager volgde in 2009. Een belangrijk onderdeel van zijn portefeuille is het beleid van Amvest op het gebied van duurzaamheid.

Walter Spangenberg trad in 1986 in dienst bij ABT. In 1999 werd hij er directeur van de adviesgroep Constructies. Sinds 2008 vervult hij, samen met Frans van Herwijnen, de functie van algemeen directeur. Spangenberg trad op als constructief ontwerper van spraakmakende projecten als de bibliotheek van de TU Delft, het stadhuis van Alphen aan den Rijn en twee opvallende gebouwen aan het IJ in Amsterdam: het Muziektheater en het nieuwe filmmuseum EYE.

Milène Junius is sinds april 2010 wethouder van Delft, met in haar portefeuille onder meer economie, verkeer, cultuur en de Spoorzone (die tevens de bouw van het nieuwe stadskantoor omvat). Daarvoor zat zij vanaf 2003 voor het CDA in de gemeenteraad. Na het behalen van het gymnasiumdiploma studeerde Milène Junius Nederlands en Frans aan de lerarenopleiding Zuidwest Nederland. Na een verblijf van zes jaar in Engeland en Japen keerde zij terug naar Nederland, waar ze uiteenlopende functies vervulde. Zo was ze directeur van een grond- en kabelwerkbedrijf en richtte zij een uitzendbureau voor bouwpersoneel op.
Marlies Rohmer vestigde zich in 1986 als zelfstandig architect. Inmiddels telt haar bureau in Amsterdam vijftien medewerkers. Haar oeuvre omvat een breed scala aan projecten, met een prominente plaats voor scholen en andere onderwijsgebouwen. Ze ontving verschillende prijzen, waaronder de Nationale Scholenbouwprijs (in 2002 en 2008), de Internationale Scholenbouwprijs (2003) en de Zuiderkerkprijs (in 2007 en 2010). Marlies Rohmer geeft les aan architectuuropleidingen in binnen- en buitenland.

Nynke-Rixt Jukema richtte in 2005 in Leeuwarden haar eigen architectenbureau NRJ Architectuur op. Ze heeft een breed werkterrein dat zich uitstrekt van interieurs tot landschapsontwerpen. Nadat ze al eerder was genomineerd voor Archiprix, won zij in 2007 samen met Jasper van Zellingen de eerste prijs voor een van de locaties van Europan 9: de woonschepenhaven in Groningen. Ze manifesteert zich niet alleen als ontwerper, maar ook als criticus, spreker en docent aan verschillende onderwijsinstellingen.

Jord den Hollander is architect en filmmaker. Na zijn studie bouwkunde aan de Technische Universiteit Delft volgde hij een scenario-opleiding aan de London Filmschool. Hij maakte veelbekroonde televisieseries voor kinderen en documentaires over kunst en architectuur. Architectuurprojecten van zijn hand zijn de Stokkenbrug in Purmerend en Het Klokhuis in Almere. Den Hollander geeft les op de Design Academy in Eindhoven, de Nederlandse Film- en Televisie Academie in Amsterdam en de Academie van Bouwkunst in Amsterdam. Daarnaast is hij bestuurslid van de Stichting Rotterdam Maaskant en initiatiefnemer van het Architectuur Film Festival Rotterdam.

Michiel Hulshof was tussen 2000 en 2007 redacteur van Vrij Nederland, radiocolumnist bij BNN en organisator van debatprogramma’s. In 2007 vestigde hij zich als China-correspondent in Sjanghai. Daar ontmoette hij de Nederlandse architect Daan Roggeveen, met wie hij Go West opzette: een denktank die zich bezighoudt met de Chinese megasteden. Het resulteerde onder meer in het boek How the city moved to Mr. Sun. Michiel Hulshof keerde in 2011 terug naar Nederland.

Olof Koekebakker, secretaris

Het perspectief van de cliënten, waarvan de meesten lijden aan een vorm van autisme, was het uitgangspunt voor de architectonische en landschappelijke opzet van de Dagbesteding Duinzone in Noordwijk. De opdrachtgever vroeg de ontwerpers van Onix zich grondig in de leefwereld van de gebruikers te verdiepen. De vormconcepten die hiervan het resultaat zijn, zijn onder meer ontleend aan de gefragmenteerde manier waarop autistische cliënten de ruimte ervaren. En omdat de cliënten in de visie van de opdrachtgever mooi zijn door hun imperfectie, is ook in de architectuur ernaar gestreefd om ‘de schoonheid van imperfectie’ tot uitdrukking te laten komen.

Een wedstrijd voor de uitbreiding van het Drents Museum in Assen werd gewonnen door architect Erick van Egeraat. Opvallend aan zijn ontwerp is dat de nieuwe expositievleugel grotendeels onder de grond is komen te liggen. Hierdoor kon op het dak, dat is samengesteld uit een aantal licht hellende vlakken, een tuinlandschap worden aangelegd dat deel uitmaakt van de doorlopende groene zone rond het museum. Het monumentale koetshuis is getransformeerd tot hoofdentree; om het contrast tussen oud en nieuw te accentueren, is het op een glazen plint geplaatst.

Het Regentessekwartier in Den Haag is een aantrekkelijke woonwijk, maar met weinig groen. Tijdens een straatfeest in 2007 kwam het idee ter sprake om op een binnenterrein een openbare tuin aan te leggen op de plaats van een verpauperd pand. Zes buurtbewoners vormden daartoe een initiatiefgroep. Ze wisten de eigenaar van het pand, een projectontwikkelaar die er woningen wilde bouwen, ertoe te bewegen het terrein te verkopen. De initiatiefgroep werd een stichting, die erin slaagde bijna anderhalf miljoen euro bijeen te krijgen. De stadstuin, die in 2011 werd opgeleverd, werd aangelegd naar een ontwerp van Leonoor van der Linden - van Eck van Arcadis en bevat een huisje dat is ontleend aan een historisch koffiehuis in Wassenaar.

Nadat was besloten om het St. Ignatiusgymnasium te laten groeien van 500 naar 750 leerlingen, koos het schoolbestuur ervoor om niet te verhuizen, maar om het bestaande schoolgebouw uit te breiden. Zo kon de school ‘het kloppend hart’ van de woonwijk in Amsterdam-Zuid blijven. Het stelde de architecten voor de opgave om op dezelfde plek het dubbele aantal vierkante meters te realiseren, zonder dat dit ten koste zou gaan van het open karakter van het schoolgebouw. De vernieuwing is aangegrepen om het hele gebouw geschikt te maken voor eigentijdse werkvormen: niet alleen klassikaal onderwijs, maar ook individueel en in groepen. Het ontwerp is van Jurriaan van Stigt van LEVS Architecten uit Amsterdam.