Gouden Piramide 2010

Liesbeth van der Pol, architect, Rijksbouwmeester, voorzitter

Jaap van Rijs begon in 1960 als stedenbouwkundig ontwerper bij de Dienst Stadsontwikkeling in Amsterdam maar stapte vijf jaar later over naar de Maatschappij voor Bedrijfsobjecten (MBO), thans ING Real Estate. Hij was tot 1991 in verschillende hoedanigheden betrokken bij o.a. het realiseren van het bekende NMB-gebouw in de Bijlmermeer, de Amsterdamse Poort en kantoren op Schiphol. Vanaf 1996 was hij als zelfstandig adviseur onder meer werkzaam aan het Céramique terrein in Maastricht en de renovatie van het Olympisch stadion.

Thijs Asselbergs is in 1982 aan de TU Delft afgestudeerd en ontwikkelde in het begin van de jaren tachtig direct een veelheid aan activiteiten op het terrein van design en architectuur. Hij was onder meer medeoprichter van het tijdschrift Items, publiceerde in verschillende dag- en vakbladen, was stadsarchitect van Haarlem en vervulde diverse bestuursfuncties. Vanaf 1994 is hij voorzitter van Archiprix. In 1985 begon hij zijn eigen bureau, sinds 1996 Architectuurcentrale TA genoemd. Onlangs is hij benoemd tot hoogleraar Architectural Engineering aan de TU Delft.

Gert Middelkoop is ruimtelijk-econoom en verdeelt al jaren zijn werk tussen het vervullen van docentschappen - de Faculteit der Maatschappij en Gedragswetenschappen van de UvA, de Academies van Bouwkunst in Amsterdam en Rotterdam en de Amsterdam School of Real Estate – en het doen van ruimtelijk onderzoek in zijn eigen organisatie: Bureau Middelkoop. Hij staat bekend als een puntig debater en een productieve publicist.

Ira Koers studeerde architectuur aan de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam en won direct na haar afstuderen in 1996 in samenwerking met Jurjen Zeinstra en Mikel van Gelderen Europan 4 met het ontwerp Lege ruimte in hoge dichtheid. De samenwerking werd gecontinueerd tot ze in 2003 Bureau Ira Koers oprichtte. Met haar projecten verkent ze de grenzen van architectuur. Ze ontwierp onder meer drie trappartijen in de Citadel van Almere Hart (Up-stairs), appartementgebouwen in Haarlem en IJburg/Amsterdam en won in 2009 de Dutch Design Award en The Great Indoors Award.

Willem Smink was veertien jaar wethouder Ruimtelijke Ordening van Groningen (1992-2006) voor de Partij van de Arbeid. Onder verantwoordelijkheid van Smink werd o.m. het Groninger Museum gebouwd, zag het Euroborg-complex het licht en werd de binnenstad aanzienlijk opgeknapt. Maar ook naoorlogse woonwijken als Vinkhuizen werden geherstructureerd. Na zijn wethouderschap ging hij werken bij het bureau Boer & Croon, nu is hij voorzitter van het College van Bestuur Noordelijke Hogeschool Leeuwarden.

Dieuwke van Ooij werkte van 1985 tot en met 1996 voor Dagblad Trouw, waarvan de laatste vijf jaar als correspondent in Berlijn. Ze schreef voor Trouw veel over architectuur en was in de jaren negentig betrokken bij allerlei activiteiten op het gebied van architectuur, onder andere voor het NAi, Architectuur Lokaal en AIR Rotterdam. In 2001 schreef ze samen met de architect Gunnar Daan het boek Een Eigen Aardig Huis, over de woonhuizen van Daan. Sinds 2002 werkt ze als buitenlandredacteur voor het tv-programma NOVA en maakt ze reportages vanuit Berlijn en de rest van Duitsland.

Martien de Vletter heeft vanaf 1997 in verschillende functies bij het Nederlands Architectuurinstituut gewerkt. Ze stelde tentoonstellingen samen over o.m. J.J.P. Oud, UN Studio, Asymtote, de Nederlandse architectuur in de jaren zeventig en de collectie Piet Sanders. Vanaf 2005 was Martien de Vletter hoofd curator. Ze heeft zich langdurig beziggehouden met de Nederlandse architectuur in Indonesië. De tentoonstelling Moderniteit in de Tropen (2007) kan gezien worden als haar afscheidsexpositie in het NAi. Ze is nu uitgever bij SUN.

Ton Idsinga, secretaris
Voorzitter en secretaris hebben geen stemrecht.

Eind jaren negentig ontwikkelde de bekende culturele ondernemer Ernst Veen, directeur van de Nieuwe Kerk in Amsterdam, de eerste plannen om in het ‘oude vrouwenhuis’ aan de Amstel uit 1683 een dependance te vestigen van het beroemde Hermitage Museum in St.-Petersburg. Na een voorbereidingsperiode werd architect Hans van Heeswijk, na een selectieprocedure, gekozen als hoofdarchitect. In twee jaar was de ‘omvorming’ van de Amstelhof, na een soepel en efficiënt verlopen bouwproces, een feit. Het private initiatief heeft geleid tot een nu reeds veelbezocht museum met een doelgerichte en verzorgde architectuur die recht doet aan de classicistische opzet van het oude gebouw.

Door de verhuizing van het Deventer Ziekenhuis zou de oude locatie St. Jozef, een oud ziekenhuisklooster, op termijn vrijkomen. Om de belangrijke eerstelijnspraktijken voor de ziekenhuisbuurt te behouden werd besloten om de bestaande bebouwing om te vormen tot een gezondheidscentrum. In een strak realisatieproces van slechts 30 maanden, waarbij ook een antwoord moest worden gegeven op de onverwachts toegekende monumentenstatus als wederopbouwmonument, werd de transformatie voltooid. De architect is er in geslaagd het kloostergebouw op een inventieve wijze open te maken zonder al te zeer afbreuk te doen aan het oorspronkelijke karakter van het complex.

Bk is de nieuwe huisvesting na de brand van het faculteitsgebouw. Met grote voortvarendheid werd de herhuisvesting van de faculteit bouwkunde aangepakt na de catastrofale brand van het oude gebouw op 13 mei 2008. Reeds binnen enkele weken startte een samengestelde projectorganisatie met de bouwopgave van 35.000 m2 in het voormalige hoofdgebouw van de TU Delft, waarbij gebruik werd gemaakt van de aanwezigheid en expertise van de bij ‘bouwkunde’ reeds betrokken ontwerpers. Kern van de opdracht was om het atelieronderwijs met zo weinig mogelijk vierkante meters toch maximaal te faciliteren. Resultaat: binnen een jaar was het statige monumentale gebouw omgetoverd tot een fleurig en flexibel ‘BK-City’.
 

Het initiatief van een vader van een motorisch gehandicapt kind lag ten grondslag aan het gerealiseerde sport- en spelcomplex waar dagelijks 1000 sporters en toeschouwers kunnen worden ontvangen. Uitgangspunt van de instelling is dat men zich niet laat leiden door de beperking maar door de mogelijkheden van gehandicapte sporters. In het gebouw kunnen niet alleen 20 verschillende sporten worden beoefend, ook is er een werkleerbedrijf voor ROC-studenten gevestigd en kunnen jongeren met een Wajong-uitkering er een opleidingstraject volgen. Om aan te sluiten bij het eigen imago van het stimuleren van jongeren, koos de opdrachtgever in 2005 de winnaar van de BNA-prijsvraag Jonge Architecten als architect. De eis van een optimale visuele communicatie heeft er onder meer toe geleid dat een heel transparant sportcomplex met duidelijke kleuraccenten tot stand werd gebracht. Het ideële project werd gefinancierd uit sponsoring en donaties.